De familie Prior en later de Prior's papbeschuiten

Rond 1835 is de bakker Johann David Prior [1786-1868] uit Hannover eigenaar en bewoner van het huis. Hij overlijd als weduwnaar van Johanna Dorothea Herberman te Hilversum. In 1869 gaat het pand naar zijn zoon, de bakker Jan David Prior jr. [1826-1872] die in Loosdrecht overlijdt. Hij zet de zaak van zijn vader voort en trouwt met Johanna Jacoba Ham. Na het overlijden van Johanna hertrouwt hij in 1867 met Christina Stolle. In 1878 gaat het hoekhuis naar zijn vier kinderen: de bakker Gerardus Ernestus Johannes Prior [1855-1883], die getrouwd is met jkvr. Maria Elisabeth Bloys van Treslong van 82, die in de buurt bekend staat als Betje Bloos. De andere kinderen zijn Johanna Jacoba Prior, de fabrikant Frederik Carel Prior en de bakker Karel George Prior. Er is in 1878 een nieuw ontwerp gemaakt voor een nieuw hoekhuis en waarvoor een vergunning is aangevraagd bij de gemeente en dat verstrekt is, zie tabblad “verbouwing 1878’. In 1889 wordt Karel tegen betaling van f 8.000,- eigenaar van het gehele pand, nadat hij al in 1882 voor f 8.000,- een vierde part van de eigendom aan zijn deel heeft toegevoegd. De zaak van Prior fabriceert de in die tijd zeer bekende Prior's papbeschuiten. In 1896 heeft de architect H.H. Baanders een nieuw ontwerp gemaakt voor het vernieuwen van het pand, zie tabblad “verbouwing 1896”. Maar in 1897 wordt de zaak naar de overzijde Blauwburgwal 22, hoek van de Herengracht verplaatst. Dat pand is een heel stuk groter.

De nieuwbouw na een aantal pogingen

Daarna is er in het pand een tapperij gevestigd, in 1900 geëxploiteerd door N. H. Harders. In 1919 wordt het hoekhuis voor f 13.750,- verkocht aan de kastelein Johan Peter Corzilius. In 1920 wordt het weer voor f 16.000,- verkocht aan de koopman-kastelein Theodorus Wolff (zie Herengracht 36) en in 1923 voor f 17.250,- aan de NV Maatschappij tot exploitatie en administratie van onroerende goederen Noordwijk. Zij geven de architect G.A.M. Loogman de opdracht een nieuwe of gewijzigd hoekpand te tekenen en dat is eerst een traditioneel pand met halsgevel, vergelijkbaar met het bestaande. Hiervoor is een vergunning aangevraagd en verkregen. Maar dat tekent hij een tweede ontwerp, de nieuwbouw die er nu staat, een café/winkelruimte met bovenwoningen. Dit in de blokvormige trant van die dagen, met een over drie verdiepingen doorlopende erkervormige uitstulping op de hoek, vergelijkbaar met Herengracht 133. De zandstenen onderdelen van de oude hals met D' Meyboom in top bleven door de goede zorgen van de bouwkundige Nicelaas Jacobus Schaafstra bewaard en de top is in 1933 herplaatst op het pand, dat de firma M. van der Eerde heeft gekocht om het door de architect P.A.J. Scheelbeek laten vernieuwen.